Rien ne va plus

De meerderheidspartijen gunnen elkaar niets meer. De voorbeelden om dit te staven liggen voor het grijpen. Er was de discussie over de verlaging van de btw op elektriciteit. Open Vld en sp.averzetten zich tegen het bankenplan van CD&V’er Koen Geens. Pieter De Crem (CD&V) mag van sp.a en Open Vld geen nieuwe gevechtsvliegtuigen kopen. Open Vld verzet zich tegen het alcoholplan dat alle andere partijen wel steunen. En de uitbreiding van de euthanasiewet tot minderjarigen werd tegen de zin van CD&V in gestemd met een alternatieve meerderheid.

Rien ne va plus. De verklaring hiervoor moeten we niet ver zoeken, de nakende verkiezingen. Maar dat de regeringspartijen zich ten koste van elkaar proberen te profileren, is verrassend. Lange tijd zag het er naar uit dat ze zich als één blok aan de kiezer zouden presenteren. Als de partijen die de moed hadden om wél regeringsverantwoordelijkheid te dragen en moeilijke beslissingen te nemen. De balans die de regering-Di Rupo kan voorleggen is behoorlijk positief, als we rekening houden met de economische omstandigheden. Maar door nu elkaar af te blokken, vernietigen ze dat beeld en wekken ze de indruk dat de regering toch niet zo goed bezig is. Ook lopen ze het risico dat dit beeld blijft hangen. En daarmee spelen ze in de kaart van de N-VA. Al was het maar omdat echte oppositie nog altijd geloofwaardiger is dan interne oppositie. Want wanneer een partij vindt dat de regering waarin ze zetelt niet goed bezig is, dan blijft het uiteindelijk de vraag waarom ze die regering twee jaar lang wél steunde.