N-VA is blijkbaar voor verschillende partijen een referentiepunt, waartegen ze zich afzetten

Wie de retoriek links laat en naar congressignalen luistert, ziet nochtans dat diezelfde N-VA voor CD&V en Open Vld een natuurlijkere bondgenoot is dan het alternatief voor de 'Antwerpse coalitie' met hun drie: de socialisten.

Voor de liberalen moeten vakbonden rechtspersoonlijkheid krijgen, moet nagedacht worden over een nieuwe rol voor de sociale partners en moeten belastingen en de index grondig hervormd worden. Er moeten flexi-jobs komen en gemeenschapswerk voor wie langer dan een jaar werk zoekt.

En verder een daling van het overheidsbeslag met 5 miljard, een loonlastenverlaging en koopkrachtverhoging van elk 5 miljard. CD&V liet eerder weten dat ze niet in een regering stapt zonder garanties over het dichten van de loonkloof tegen 2018. Volgens Alexander De Croo - die de uitgestoken hand van CD&V aannam - bedraagt die minstens 5 procent. Voor Laurette Onkelinx zit de reële loonkloof ergens tussen 1 en 3 procent.

Dat maakt de kloof met de PS veel groter. Dat is precies wat N-VA openlijk zegt. Open Vld had het zelfs over 'pestbelastingen', die ze in Di Rupo I zelf heeft opgelegd, grotendeels door de schuld van anderen. Dat is precies wat N-VA openlijk zegt.